Neoklasik iktisat okulu

19. yüzyılın son çeyreği ile 20. yüzyılın ilk çeyreği arasındaki dönemde (1870-1930) etkili olan; liberalizm, serbest ticaret, genel denge gibi konularda klasik iktisat okulunun çizgisini izlemekle birlikte, özellikle değer teorisi ve makro-mikro çözümlemeler konusunda klasiklerden daha farklı görüşler savunan iktisatçıların oluşturdukları iktisat okulu. Neoklasikler klasiklerin tersine makro değil, mikro çözümlemelere ağırlık vermiş; klasik emek değer teorisi yerine marjinal değer teorisini geliştirmiş; üretim ve bölüşüm sorununu marjinal değer, marjinal fayda, kâr ve fayda maksimizasyonu gibi kavramlar ekseninde çözmeye çalışmış; nicel-matematiksel teknikleri iktisadi analizlere yoğun biçimde dahil ederek iktisadın, genel geçer doğruları ve kesin sonuçları olan özerk bir bilim dalı haline gelmesine çabalamışlardır.