mantıksal pozitivizm

Viyana Çevresinin sistemleştirdiği felsefi görüş. Sağlam ve güvenilir bilginin ancak deneyle elde edilebileceğini kabul eden, deneyle doğrulanamayan önermeleri gerçek bilgi içermeyen metafizik yargılar olarak nitelendiren, bütün metafizik yargıların da tanımları gereği anlamsız olduğunu ileri süren; ayrıca anlamlılıkla bilimselliği örtüştürerek sonuçta bilimsel olmayan her önermenin anlamsız olduğunu savunan, felsefenin işlevini de dilin mantıksal olarak analiz edilmesiyle sınırlayan, 1920’lerden itibaren etkili olmuş akım. Bu akımın takipçilerine de mantıksal pozitivistler denir. bkz. eleştirel akılcılık, anarşist bilgi kuramı, deneycilik, akılcılık.