inançsızlık paradoksu

İnançsızlığın da sürekliliğini sağlamanın belirli bir inancı gerektirmesi; bir şeyi inkâr etmenin, başka bir şeyi kabul etmeyi zorunlu kılması. Mutlak anlamda bir şeye inanmadan başka bir şeyi inkâr etmenin mümkün olmaması. “Hiç bir şeye inanmamak gerektiğine inanma”nın da kendi içinde bir inanç olması nedeniyle, mutlak inançsızlığın imkânsızlığını ifade eden deyim. bkz. paradoks.