Peter prensibi

L. Peter ve R. Hull tarafından ileri sürülen, örgütlerdeki eleman artışının gerçek nedeninin; örgütlenmede yer alan bireylerin başaramayacakları veya yetersiz kalacakları noktalara kadar ilerleme eğiliminde olmalarından kaynaklanan verimsizliğin giderilmesi için, işleri yürütecek yeni elemanların istihdam edilmesi olduğunu ifade eden deyim. Peter ilkesine göre, bir hiyerarşik yapıda herkes başaramayacağı bir mevkiye kadar yükselmeye çalışır; bunun sonucu olarak her görevin başına zamanla o görev için yetersiz birisi geçer. Başarısızlıktan dolayı işlerin aksamaması için yeni yardımcılar alınır. Bir süre sonra bu yardımcılar da aynı yolu izleyerek yeteneklerinin elverdiği mevkilere yükselince tekrar yeni yardımcılar alınır; böylelikle bürokrat sayısı çoğalır, bürokrasi önlenemez biçimde genişler. bkz. Dunning-Kruger etkisi.